1 Kronieken
EEN VERKLARING MET PRAKTISCHE OPMERKINGEN VAN HET EERSTE BOEK DER KRONIEKEN🔗
Herhalingen worden in gewone zaken onnodig en vervelend gevonden, maar in heilige zaken moet gebod op gebod, regel op regel zijn. Dezelfde dingen aan u te schrijven, is mij niet verdrietig, zegt de apostel, en het is u zeker, Filippenzen 3:1. Deze Boeken der Kronieken zijn in een grote mate herhaling, veel van het tweede en derde der vier Evangeliën is dit ook, en toch zijn zij geen tautologieën, noch hier, noch daar; geen ijdele herhalingen. Wij zouden geneigd zijn te denken dat wij van al de boeken der Heilige Schrift deze twee Boeken der Kronieken het best zouden kunnen missen. Het kan zijn, maar toch zouden wij ze zeer slecht kunnen missen, want er zijn vele zeer voortreffelijke en nuttige dingen in, die wij elders niet vinden. En wat nu betreft hetgeen wij hier vinden en elders reeds ontmoet hebben:
1. Het kan van groot nut geweest zijn voor hen, die leefden toen deze boeken het eerst uitgegeven werden, voordat de canon van het Oude Testament voltooid was en de onderscheidene delen er van samengevoegd waren, want het kon hun in herinnering brengen wat in de andere boeken vollediger was meegedeeld. Uittreksels, Korte Begrippen, Verwijzingen zijn in de godgeleerdheid even nuttig als in de rechtsgeleerdheid. Datgene kan wel niet tevergeefs gezegd zijn, wat tevoren reeds gezegd was.
2. Het is ook nu nog nuttig, opdat uit de mond van twee getuigen alle woord besta, en opdat het, ingeprent zijnde, in gedachtenis gehouden zal worden. Men onderstelt dat Ezra de schrijver er van is geweest, Ezra, de vaardige Schriftgeleerde in de wet van Mozes, Nehemia 7:6. Er is geen grond voor het verhaal van de apocrief schrijver, 2 Esdras 14:21 en verder dat geheel de wet verbrand zijnde, Ezra door de Geest Gods gedreven werd om haar geheel opnieuw te schrijven, hetgeen echter zijn oorsprong kan hebben in het Boek der Kronieken, waarin wij wel niet geheel de geschiedenis herhaald vinden, maar toch wel al de namen vinden van hen, die het onderwerp dezer geschiedenis waren. In het Hebreeuws worden deze boeken Woorden der dagen genoemd, dagboeken, of annalen, omdat zij onder Goddelijk bestuur bijeengebracht werden uit openbare en authentieke gedenkschriften. De verzameling werd gemaakt na de gevangenschap, maar toch wordt de taal van het oorspronkelijke, dat tevoren geschreven werd, soms behouden, zoals in 2 Kronieken 5:9: zij was daar tot op deze dag, hetgeen geschreven moet zijn voor de verwoesting van de tempel.
De Septuaginta noemt het: Een boek paraleipomenoon, van overgeslagen, of door de vorige geschiedschrijvers voorbijgeziene dingen; en er zijn ook verscheidene zodanige dingen in. Het is de achterhoede, het verzamelende heir van dit heilige legerkamp, dat opzamelt en bijeenbrengt wat achtergebleven is, opdat niets verloren ga. In het eerste boek hebben wij:
I. Een verzameling van heilige geslachtsregisters, van Adam tot op David, en zij behoren niet tot die, welke de apostel oneindige geslachtsrekeningen noemt, maar hebben hun nut en doel in Christus, Hoofdstuk 1-9. Onderscheiden kleine passages van geschiedenis zijn hierin opgenomen, die wij tevoren niet gehad hebben.
II. Een herhaling der geschiedenis van het overgaan van het koninkrijk van Saul op David, en van de triomf van David’s regering met veel toevoegingen, Hoofdstuk 10-21.
III. Een oorspronkelijk bericht van de bepaling, door David gemaakt nopens kerkelijke zaken, en de toebereidselen, die hij gemaakt heeft voor het bouwen van de tempel, Hoofdstuk 22-29. Dat zijn woorden der dagen, van de oudste dagen, van de beste dagen der Oud-Testamentische kerk. De regering van koningen, en de jaartallen van koninkrijken, zowel als het leven van gewone personen worden gerekend bij dagen, want een kleine tijd geeft dikwijls een grote omwending, en alle tijd is als niets voor de eeuwigheid.